Św. Ludwika, Króla i Wyznawcy
Św. Ludwik urodził się w roku 1215. W dwunastym roku życia objął tron francuski. Głęboko religijny, starał się oprzeć porządek państwowy na zasadach Ewangelii. Był tercjarzem franciszkańskim i z obowiązkami monarchy oraz ojca licznej rodziny łączył gorliwość w modlitwie i pokucie. Osobiście służył ubogim i trędowatym. By spełnić ślub złożony w chorobie, dwukrotnie podejmował wyprawę krzyżową. W czasie pierwszej wyprawy dostał się do niewoli muzułmańskiej, w czasie, drugiej padł ofiarą dżumy, która dziesiątkowała jego wojsko. Zmarł w Tunisie 25 sierpnia 1270 roku.
Introit
Introitus
Ps 36:30-31
Usta sprawiedliwego głoszą mądrość i język jego mówi to, co słuszne, prawo jego mieszka w jego sercu.
Ps 36:1
Nie unoś się z powodu złoczyńców, ani nie zazdrość czyniącym nieprawość.
Chwała Ojcu…
Usta sprawiedliwego głoszą mądrość i język jego mówi to, co słuszne, prawo jego mieszka w jego sercu.
Ps 36:30-31
Os justi meditábitur sapiéntiam, et lingua ejus loquétur judícium: lex Dei ejus in corde ipsíus. (Allelúja, allelúja.)
Ps 36:1
Noli æmulári in malignántibus: neque zeláveris faciéntes iniquitátem.
Glória Patri…
Os justi meditábitur sapiéntiam, et lingua ejus loquétur judícium: lex Dei ejus in corde ipsíus. (Allelúja, allelúja.)
Kolekta
Oratio
Boże, Tyś św. Ludwika z królestwa ziemskiego przeniósł do chwały Królestwa Niebieskiego. Prosimy Cię, przez jego zasługi i modlitwy, abyś nas uczynił współdziedzicami Króla królów, Jezusa Chrystusa Syna Twojego:
Który żyjesz…
Deus, qui beátum Ludovícum Confessórem tuum de terréno regno ad cœléstis regni glóriam transtulísti: ejus, quǽsumus, méritis et intercessióne; Regis regum Jesu Christi, Fílii tui, fácias nos esse consórtes:
Qui tecum…
Lekcja
Lectio
Czytanie z Księgi Mądrości.
Mdr 10: 10-14
Opatrzność Boża kierowała losami prześladowanego patriarchy Jakuba i Józefa wtrąconego do więzienia. Bóg nie zapomina o swoich męczennikach, lecz wspomaga ich w chwilach cierpień i daje im triumf nad przeciwnikami.
Sprawiedliwego poprowadził Pan drogami prostymi i ukazał mu Królestwo Boże, i dał mu umiejętność rzeczy świętych; wśród trudów czcigodnym go uczynił i dopełnił jego trudów.
W podstępie oszukujących go przybył mu z pomocą i możnym go uczynił. Ustrzegł go od nieprzyjaciół i bezpiecznym uczynił przed oszustami, i dopuścił nań silną walkę, by zwyciężył i przekonał się, iż mocniejsza ponad wszystko jest mądrość. Ona to sprawiedliwego, gdy go sprzedano, nie opuściła, lecz od grzeszników go uwolniła: i zstąpiła z nim do ciemnicy, a w więzieniu go nie zaniechała, aż mu przyniosła berło królestwa i potęgę przeciw tym, którzy go uciskali. I okazała, że kłamcami byli ci, co go oczerniali; i dał mu blask wiekuisty Pan Bóg nasz.
Léctio libri Sapiéntiæ
Sap 10:10-14
Justum dedúxit Dóminus per vias rectas, et ostendit illi regnum Dei, et dedit illi sciéntiam sanctórum: honestávit illum in labóribus, et complévit labores illíus. In fraude circumveniéntium illum áffuit illi, et honéstum fecit illum. Custodívit illum ab inimícis, et a seductóribus tutávit illum, et certámen forte dedit illi, ut vínceret et sciret, quóniam ómnium poténtior est sapiéntia. Hæc vénditum justum non derelíquit, sed a peccatóribus liberávit eum: descendítque cum illo in fóveam, et in vínculis non derelíquit illum, donec afférret illi sceptrum regni, et poténtiam advérsus eos, qui eum deprimébant: et mendáces osténdit, qui maculavérunt illum, et dedit illi claritátem ætérnam, Dóminus, Deus noster.
Graduał
Graduale
Ps 91:13; 91:14
Sprawiedliwy zakwitnie jak palma, rozrośnie się jak cedr na Libanie w domu Pańskim.
Ps 91:3
By głosić z rana Twoje miłosierdzie, a wierność Twoją nocami. Alleluja, alleluja.
Jk 1:12
Błogosławiony człowiek, który zniesie pokusę, bo utwierdziwszy się, otrzyma wieniec żywota. Alleluja.
Ps 91:13; 91:14
Justus ut palma florébit: sicut cedrus Líbani multiplicábitur in domo Dómini.
Ps 91:3
Ad annuntiándum mane misericórdiam tuam, et veritátem tuam per noctem. Allelúja, allelúja
Ja 1:12
Beátus vir, qui suffert tentatiónem: quóniam, cum probátus fúerit, accípiet corónam vitæ. Allelúja.
Ewangelia
Evangelium
Ciąg dalszy ☩ Ewangelii świętej według Łukasza.
Łk 19:12-26
Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim tę przypowieść: «Pewien człowiek szlachetnego rodu udawał się w daleką krainę, aby posiąść dla siebie królestwo i wrócić. Przywołał zatem dziesięciu ze swych sług, dał im dziesięć min i rzekł do nich: Zarabiajcie, aż powrócę. A poddani jego nienawidzili go i wyprawili za nim poselstwo mówiąc: Nie chcemy, aby ten panował nad nami. I stało się, że posiadłszy królestwo wrócił i rozkazał zawezwać sługi, którym wręczył pieniądze, aby się dowiedzieć, ile zarobił każdy z nich. Przybył tedy pierwszy, mówiąc: Panie, mina twoja dziesięć min przysporzyła. I rzekł mu: Dobrze, sługo dobry, żeś w małym był wierny, będziesz miał władzę nad dziesięciu miastami. I przybył drugi, mówiąc: Panie, mina twoja pięć min przysporzyła. I rzekł mu: A ty będziesz nad pięciu miastami. A inny przyszedł, mówiąc: Oto twoja mina, którą miałem schowaną w chustce; bałem się bowiem ciebie, żeś jest człowiek srogi: bierzesz, czegoś nie położył, i żniesz, czegoś nie posiał. Rzekł mu: Ze słów twych sądzę cię, zły sługo. Wiedziałeś, żem człowiek surowy, że biorę, czegom nie położył, i żnę, czegom nie posiał. A czemuś to nie dał pieniędzy moich do banku, abym po powrocie mógł ich zażądać z procentem? I rzekł do otoczenia: Zabierzcie od niego minę i dajcie temu, który ma dziesięć min. I rzekli mu: Panie, ma przecież dziesięć min. A powiadam wam, że każdemu, kto ma, będzie dane i obfitować będzie, a kto nie ma, i to, co ma, będzie od niego odjęte».
Sequéntia ☩ sancti Evangélii secúndum Lucam
Luc 19:12-26
In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis parábolam hanc: Homo quidam nóbilis ábiit in regionem longínquam accípere sibi regnum, et revérti. Vocátis autem decem servis suis, dedit eis decem mnas, et ait ad illos: Negotiámini, dum vénio. Cives autem ejus óderant eum: et misérunt legatiónem post illum, dicéntes: Nólumus hunc regnáre super nos. Et factum est, ut redíret accépto regno: et jussit vocári servos, quibus dedit pecúniam, ut sciret, quantum quisque negotiátus esset. Venit autem primus, dicens: Dómine, mna tua decem mnas acquisívit. Et ait illi: Euge, bone serve, quia in módico fuísti fidélis, eris potestátem habens super decem civitátes. Et alter venit, dicens: Dómine, mna tua fecit quinque mnas. Et huic ait: Et tu esto super quinque civitátes. Et alter venit, dicens: Dómine, ecce mna tua, quam hábui repósitam in sudário: tímui enim te, quia homo austérus es: tollis, quod non posuísti, et metis, quod non seminásti. Dicit ei: De ore tuo te júdico, serve nequam. Sciébas, quod ego homo austérus sum, tollens, quod non pósui, et metens, quod non seminávi: et quare non dedísti pecúniam meam ad mensam, ut ego véniens cum usúris útique exegíssem illam? Et astántibus dixit: Auferte ab illo mnam et date illi, qui decem mnas habet. Et dixérunt ei: Dómine, habet decem mnas. Dico autem vobis: Quia omni habénti dábitur, et abundábit: ab eo autem, qui non habet, et, quod habet, auferétur ab eo.
Antyfona na Ofiarowanie
Offertorium
Ps 88:25
Z nim moja wierność i moja łaska; w moim imieniu moc jego wzrośnie.
Ps 88:25
Véritas mea et misericórdia mea cum ipso: et in nómine meo exaltábitur cornu ejus. (Allelúja.)
Sekreta
Secreta
Prosimy Cię, wszechmogący Boże, abyśmy się stali miłymi Tobie przez modlitwy św. Ludwika, Twego Wyznawcy, który wzgardziwszy rozkoszami świata, starał się podobać tylko Chrystusowi Królowi.
Przez tegoż Pana…
Præsta, quǽsumus, omnípotens Deus: ut, sicut beátus Ludovícus Conféssor tuus, spretis mundi oblectaméntis, soli Regi Christo placére stúduit; ita ejus orátio nos tibi reddat accéptos.
Per eúndem…
Prefacja
Prefatio
Prefacja zwykła
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, Panie, Ojcze Święty, wszechmogący, wieczny Boże, przez Chrystusa, Pana naszego. Przez Niego Twój majestat chwalą Aniołowie, uwielbiają Państwa, z lękiem czczą Potęgi, Niebiosa i Moce niebios oraz błogosławieni Serafini we wspólnej wysławiają radości. Z nimi to, prosimy, dozwól i naszym głosom wołać w pokornym uwielbieniu:
Communis
Vere dignum et justum est, æquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere: Dómine sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: per Christum, Dóminum nostrum. Per quem majestátem tuam laudant Angeli, adórant Dominatiónes, tremunt Potestátes. Cæli cælorúmque Virtútes ac beáta Séraphim sócia exsultatióne concélebrant. Cum quibus et nostras voces ut admítti jubeas, deprecámur, súpplici confessione dicéntes:
Antyfona na Komunię
Communio
Mt 24:46-47
Błogosławiony sługa, którego pan przyszedłszy znajdzie czuwającego. Zaprawdę, powiadam wam, że postawi go nad wszystkimi dobrami swymi.
Matt 24:46-47
Beátus servus, quem, cum vénerit dóminus, invénerit vigilántem: amen, dico vobis, super ómnia bona sua constítuet eum. (Allelúja.)
Pokomunia
Postcommunio
Boże, który uczyniłeś św. Ludwika, Twego Wyznawcę, godnym podziwu na ziemi, i nagrodziłeś go chwałą w niebie: prosimy Cię, byś go ustanowił obrońcą Twojego Kościoła.
Przez Pana…
Deus, qui beátum Confessórem tuum Ludovícum mirificásti in terris, et gloriósum in cœlis fecísti: eúndem, quǽsumus, Ecclésiæ tuæ constítue defensórem.
Per Dominum…