☩ A. M. D. G. ☩
v5.12.3
Prorok Joel opisuje czasy mesjańskie jako okres wyjątkowego dobrobytu. Obfitość płodów ziemi jest znakiem widzialnym obecności Boga wśród swojego ludu (lekcja). Kościół dziękuje Bogu za urodzaje, ale przede wszystkim za dary, którymi obdarza go Duch Św. W ewangelii czytamy opis uzdrowienia paralityka. Uzdrowienie ciała zostało poprzedzone uzdrowieniem duszy. Władza odpuszczenia grzechów jest znacznie dobitniejszym znakiem obecności Boga w Kościele niż doczesna pomyślność.
Ps 70:8 70:23
Pełne niech będą me usta chwały Twojej, alleluja, ażebym mógł śpiewać, alleluja; a gdy się rozśpiewam, radośnie będą drgać wargi moje, alleluja, alleluja.
Ps 70:1-2
Do Ciebie się, Panie, uciekam: niech się nie zawstydzę na wieki; w Twej sprawiedliwości wyrwij mnie i ocal.
Chwała Ojcu…
Pełne niech będą me usta chwały Twojej, alleluja, ażebym mógł śpiewać, alleluja; a gdy się rozśpiewam, radośnie będą drgać wargi moje, alleluja, alleluja.
Ps 70:8 70:23
Repleátur os meum laude tua, allelúja: ut possim cantáre, allelúja: gaudébunt lábia mea, dum cantávero tibi, allelúja, allelúja.
Ps 70:1-2
In te, Dómine, sperávi, non confúndar in ætérnum: in justítia tua líbera me et éripe me.
Glória Patri…
Repleátur os meum laude tua, allelúja: ut possim cantáre, allelúja: gaudébunt lábia mea, dum cantávero tibi, allelúja, allelúja.
Miłosierny Boże, prosimy Cię, spraw, aby Kościół Twój zjednoczony przez Ducha Świętego nigdy nie został zaniepokojony przez wrogie napaści.
Przez Pana…
Da, quǽsumus, Ecclésiæ tuæ, miséricors Deus: ut, Sancto Spíritu congregáta, hostíli nullátenus incursióne turbétur.
Per Dominum…
Czytanie z Księgi Proroka Joela.
Jl 2:23-24; 2:26-27
To mówi Pan Bóg: Synowie Syjonu weselcie się i radujcie się w Panu, Bogu waszym, bo wam dał nauczyciela sprawiedliwości i uczyni, że spadnie na was deszcz ranny i późny jak na początku. I napełnią się gumna wasze zbożem, a prasy opływać będą winem i oliwą. Będziecie jeść do syta i najecie się, i chwalić będziecie imię Pana, Boga waszego, który uczynił dziwy z wami, a nie zawstydzi się lud mój na wieki. Będziecie wiedzieć, że ja wpośród Izraela jestem, ja, Pan, Bóg wasz, i nie ma innego; i nie będzie zawstydzony lud mój na wieki. Mówi Pan wszechmogący.
Léctio Joélis Prophétæ
Joël 2:23-24; 2:26-27
Hæc dicit Dóminus Deus: Exsultáte, fílii Sion, et lætámini in Dómino, Deo vestro: quia dedit vobis doctórem justítiæ, et descéndere fáciet ad vos imbrem matutínum et serótinum, sicut in princípio. Et implebúntur áreæ fruménto et redundábunt torculária vino et óleo. Et comedétis vescéntes et saturabímini, et laudábitis nomen Dómini, Dei vestri, qui fecit mirabília vobíscum: et non confundétur pópulus meus in sempitérnum. Et sciétis, quia in médio Israël ego sum: et ego Dóminus, Deus vester, et non est ámplius: et non confundétur pópulus meus in ætérnum: ait Dóminus omnípotens.
Alleluja, alleluja
Ps 12:1
O jak dobry i słodki jest dla nas Duch Twój, o Panie. Alleluja. (Tu się przyklęka)
℣. Przyjdź, Duchu Święty, napełnij serca Twych wiernych i zapal w nich ogień Twojej miłości.
Allelúja, allelúja.
Ps 12:1
O quam bonus et suávis est, Dómine, Spíritus tuus in nobis! Allelúja. (Hic genuflectitur)
℣. Veni, Sancte Spíritus, reple tuórum corda fidélium: et tui amóris in eis ignem accénde.
Błagalna sekwencja w poetyckiej formie opisuje działanie Ducha Świętego w duszach wiernych.
Przybądź Duchu Święty
Ześlij na nas z nieba
Promień Twego światła.
Przyjdź, ojcze ubogich,
Przybądź, dawco darów,
Przybądź, serc światłości.
Przyjdź, Pocieszycielu,
Słodki gościu duszy,
Słodkie pokrzepienie.
Tyś spoczynkiem w pracy,
Tyś ochłodą w skwarze,
Tyś pociechą w płaczu.
O światłości błoga,
Napełń wnętrze serca
Wszystkich Twoich wiernych.
Bez Twej Boskiej Woli
Nie ma nic w człowieku,
Nie ma nic bez winy.
Obmyj to, co brudne,
Zroś to, co jest oschłe,
Ulecz, co zranione.
Zegnij, co oporne,
Ogrzej, co jest zimne,
Sprostuj to, co błędne.
Udziel Twoim wiernym,
Tobie ufającym,
Siedem świętych darów.
Daj zasługę cnoty,
Daj zbawienny koniec,
Daj wieczystą radość.
Amen. Alleluja.
Veni, Sancte Spíritus,
et emítte cǽlitus
lucis tuæ rádium.
Veni, pater páuperum;
veni, dator múnerum;
veni, lumen córdium.
Consolátor óptime,
dulcis hospes ánimæ,
dulce refrigérium.
In labóre réquies,
in æstu tempéries,
in fletu solácium.
O lux beatíssima,
reple cordis íntima
tuórum fidélium.
Sine tuo númine
nihil est in hómine,
nihil est innóxium.
Lava quod est sórdidum,
riga quod est áridum,
sana quod est sáucium.
Flecte quod est rígidum,
fove quod est frígidum,
rege quod est dévium.
Da tuis fidélibus,
in te confidéntibus,
sacrum septenárium.
Da virtútis méritum,
da salútis éxitum,
da perénne gáudium.
Amen. Allelúja.
Ciąg dalszy ☩ Ewangelii świętej według Łukasza.
Łk 5:17-26
Onego czasu: Stało się dnia jednego, że Jezus siedział nauczając. A zasiedli i faryzeusze oraz uczeni w Prawie, którzy przybyli ze wszystkich osad Galilei i Judei, i z Jeruzalem, a była moc Pańska ku ich uzdrowieniu.
I oto mężowie przynieśli na łożu człowieka tkniętego paraliżem. I usiłowali go wnieść, i złożyć przed Nim. A gdy nie znaleźli, którędy by go wnieśli z powodu tłumu, weszli na dach i przez powałę spuścili go na łożu do środka, tuż przed Jezusem. A On, widząc ich wiarę, rzekł: «Człowiecze, odpuszczają ci się grzechy twoje». I poczęli myśleć uczeni i faryzeusze, i mówić: «Kimże on jest, że bluźni? Któż może odpuszczać grzechy, jeśli nie sam Bóg?» Ale Jezus, poznawszy ich myśli, odpowiadając rzekł do nich: «Cóż to myślicie w sercach waszych? Cóż jest łatwiej rzec: Odpuszczają się tobie grzechy, czy też: wstań i chodź. Wszakże, abyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma moc na ziemi odpuszczania grzechów (rzekł do paralityka): Tobie mówię, wstań, weźmij łoże twe i idź do domu twego». A natychmiast powstawszy wobec nich, wziął łoże, na którym leżał, i odszedł do domu swego, wielbiąc Boga.
I zdumienie ogarnęło wszystkich, i wielbili Boga. I napełnieni bojaźnią mówili: «Widzieliśmy dzisiaj rzeczy podziw budzące».
Sequéntia ☩ sancti Evangélii secúndum Lucam
Luc 5:17-26
In illo témpore: Factum est in una diérum, et Jesus sedébat docens. Et erant pharisǽi sedéntes, et legis doctóres, qui vénerant ex omni castéllo Galilǽæ et Judǽæ et Jerúsalem: et virtus Dómini erat ad sanándum eos. Et ecce, viri portántes in lecto hóminem, qui erat paralýticus: et quærébant eum inférre, et pónere ante eum. Et non inveniéntes, qua parte illum inférrent præ turba, ascendérunt supra tectum, et per tégulas summisérunt eum cum lecto in médium ante Jesum. Quorum fidem ut vidit, dixit: Homo, remittúntur tibi peccáta tua. Et cœpérunt cogitáre scribæ et pharisǽi, dicéntes: Quis est hic, qui lóquitur blasphémias ? Quis potest dimíttere peccáta nisi solus Deus? Ut cognóvit autem Jesus cogitatiónes eórum, respóndens dixit ad illos: Quid cogitátis in córdibus vestris? Quid est facílius dícere: Dimittúntur tibi peccáta, an dícere: Surge et ámbula? Ut autem sciátis, quia Fílius hóminis habet potestátem in terra dimitténdi peccáta, ait paralýtico: Tibi dico, surge, tolle lectum tuum et vade in domum tuam. Et conféstim consúrgens coram illis, tulit lectum, in quo jacébat: et ábiit in domum suam, magníficans Deum. Et stupor apprehéndit omnes et magnificábant Deum. Et repléti sunt timóre, dicéntes: Quia vídimus mirabília hódie.
Mdr 145:2
Chwal, duszo moja, Pana! Boga wielbić pragnę przez całe me życie; śpiewać Mu będę, dopóki będę żył, alleluja.
Ps 145:2
Lauda, ánima mea, Dóminum: laudábo Dóminum in vita mea: psallam Deo meo, quámdiu ero, allelúja.
Panie, niech ofiary złożone przed Twoim obliczem strawi ów Boski ogień, którym Duch Święty zapalił serca uczniów Chrystusa, Syna Twojego.
Przez Pana…
Sacrifícia, Dómine, tuis obláta conspéctibus, ignis ille divínus absúmat, qui discipulórum Christi, Fílii tui, per Spíritum Sanctum corda succéndit.
Per Dominum…
Prefacja o Duchu Świętym
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże: przez Chrystusa, Pana naszego.
On to wstąpiwszy ponad wszystkie niebiosa i siedząc na prawicy Twojej zesłał (w dniu dzisiejszym) obiecanego Ducha Świętego na przybrane dzieci. Dlatego cały okrąg ziemi tonie w nadmiarze radości. Lecz i Moce niebieskie, i anielskie Potęgi śpiewają hymn ku Twojej chwale, wołając bez końca:
de Spiritu Sancto
Vere dignum et justum est, æquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere: Dómine sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: per Christum, Dóminum nostrum. Qui, ascéndens super omnes cælos sedénsque ad déxteram tuam, promíssum Spíritum Sanctum hodierna die in fílios adoptiónis effúdit. Quaprópter profúsis gáudiis totus in orbe terrárum mundus exsúltat. Sed et supérnæ Virtútes atque angélicæ Potestátes hymnum glóriæ tuæ cóncinunt, sine fine dicéntes:
J 14:18
Nie zostawię was sierotami; przyjdę do was, i radować się będzie serce wasze, alleluja.
Joannes 14:18
Non vos relínquam órphanos: véniam ad vos íterum, allelúja: et gaudébit cor vestrum, allelúja.
Przyjęliśmy, Panie, dary świętego misterium pokornie błagając, aby to, co kazałeś nam czynić na Twoją pamiątkę, przyniosło nam pomoc w naszych słabościach:
Który żyjesz…
Súmpsimus, Dómine, sacri dona mystérii: humíliter deprecántes; ut, quæ in tui commemoratiónem nos fácere præcepísti, in nostræ profíciant infirmitátis auxílium:
Qui vivis…