Missale
Meum

Grzechem Adama

GRZECHEM ADAMA ludzie uwikłani, \ Wygnani z raju wołali z otchłani: \ Spuśćcie niebiosa deszcz na ziemskie niwy \ I niech z obłoków zstąpi Sprawiedliwy.

2\. Błąkał się człowiek wśród okropnej nocy, \ Bolał i nikt go nie wspomógł w niemocy, \ Póki nie przyszła wiekami żądana \ Z judzkiej krainy Dziewica wybrana.

3\. Ona pokorą i oczy skromnymi \ Boga samego ściągnęła ku ziemi; \ Że, którego świat nie objął wielkości, \ Tego dziewicze zamknęły wnętrzności.

4\. Nie naszą jaką zasługą ściągniony; \ Miłość Go sama wiodła w ziemskie strony; \ Wziął ciało ludzkie w nim ból, niedostatki, \ Zbratał się z nami, był Synem u Matki.

5\. Dajmyż Mu za to dzięki, ludu wierny; \ Że kochając nas, był nam miłosierny, \ I, wznosząc ręce ku niebu jasnemu, \* Śpiewajmy chwałę Bogu najwyższemu.