IDŹMY, TULMY SIĘ, jak dziatki * Do Serca Maryi Matki, * Czy nas nęka życia trud, * Czy to winy czerni brud. * Idźmy, idźmy ufnym krokiem, * Z rzewnym sercem, łzawym okiem: * Serce to zna dzieci głos, * Odwróci bolesny cios.

2. Ach, to Serce, dobroć sama, * Najczulszej z córek Adama, * Jest otwarte w każdy czas, * Samo szuka, wzywa nas: *. „Pójdźcie do mnie, dziatki moje, * Wyczerpnijcie łaski zdroje; * Kto mnie znajdzie, życie ma, * Temu Syn zbawienie da"!

3. To Maryi Serca chwałą, * Że zgubionym Zbawcę dało * Jemuś winien, świecie, cud, * Że Bóg zstąpił zbawić lud. * Pod nim Jezusa nosiła, * Do niego rzewnie tuliła, * Wychowała, by Bóg Syn * Zgładził długi naszych win.

4. Jakież w tęsknym Sercu rany * Poniosłaś, gdy Syn kochany * Szedł wychylić kielich mąk * Z krwawych nieprzyjaciół rąk. * Gdyś widziała przenikniona, * Jak On cierpi, woła, kona, * Jak On W życie swe * Za me grzechy, ach, za me.