KIEDY RANNE WSTAJĄ ZORZE, * Tobie ziemia, Tobie morze, * Tobie śpiewa żywioł wszelki: * Bądź pochwalon, Boże wielki!

2. A człowiek, który bez miary * Obsypany Twymi dary, * Coś go stworzył i ocalił, * A czemuż by Cię nie chwalił?

3. Ledwie oczy przetrzeć zdołam, * Wnet do mego Pana wołam, * Do mego Boga na niebie * I szukam go wkoło siebie.

4. Wielu snem śmierci upadli, * Co się wczoraj spać pokładli; * My się jeszcze obudzili, * Byśmy Cię, Boże, chwalili.