NIEBIOSA, ROSĘ spuśćcie nam z góry, * Sprawiedliwego wylejcie, chmury. O, wstrzymaj, wstrzymaj, Twoje zagniewanie, * I grzechów naszych zapomnij już, Panie.

2. Niebiosa, rosę... O, spojrzyj, spojrzyj na lud Twój znękany * I ześlij Tego, co ma być zesłany.

3. Niebiosa, rosę... Pociesz się, ludu, pociesz w twej niedoli, * Już się przybliża kres twojej niewoli.

4. Niebiosa, rosę... Roztwórz się, ziemio, i z łona twojego * Wydaj nam, wydaj już Zbawcę naszego.