POMNIJ, MARIO, MATKO MIŁA, że od wieków nie słyszano, * Byś grzesznika opusciła, co Twe święte wielbi miano. * Nikt od Ciebie w cierpień nocy nie odchodził bez pomocy.

2. Tą nadzieją ożywieni uciekamy się do Ciebie, * Przystępujem ukorzeni przed Twój święty tron na niebie, * Drżąc, wzdychamy w grzechu męce: Nie gardź nami, podaj ręce!

3. Matko Słowa Przedwiecznego, racz wysłuchać nędznych głosy, * Którzy z padołu ziemskiego łaski Twojej żebrząc rosy. * Bądź pomocą w życia znoju, bądź zwycięstwem w śmierci boju!