ROZMYŚLAJMY DZIŚ, wierni chrześcijanie, * Jako Pan Chrystus za nas cierpiał rany; * Od pojmania nie miał odpocznienia * Aż do skonania.

2. Naprzód w Ogrojcu wziął pocałowanie, * Tam Judasz zdrajca dał był katom znamię: * Oto patrzajcie, mego Mistrza macie, * Tego imajcie.

3. Wnet się rzucili jako lwi zaciekli, * Apostołowie od Niego uciekli, * On zaś był spiesznie wiedzion do Annasza, * Pociecha nasza.

4. Przed sąd Piłata gdy był postawiony, * Niesprawiedliwie został oskarżony; * Rozkazał Piłat, by był biczowany * Ten Pan nad pany.

5. Koronę z ciernia żołnierze uwili, * Naszemu Panu na głowę wtłoczyli, * Naśmiewając się, przed Nim przyklękali, * Królem Go zwali.

6. Krzyknęła potem tłuszcza zbuntowana: * „Nie chcemy Tego za swego mieć Pana, * Niechaj na krzyżu swój żywot położy * Ten to Syn Boży!”

7. Krzyż niosąc, na śmierć szedł nieustraszenie, * Oprawcy niecni zwlekli zeń odzienie, * Do krzyża Zbawcę okrutnie przybili, * Octem poili.

8. Z wołaniem głośnym po tak srogiej męce * Skonał, oddając ducha w Ojca ręce; * Zagasło słońce, strach ludzi oniemia, * Trzęsła się ziemia.

9. Zstąpił do piekieł Król wieczystej mocy, * Z niewoli lud swój wybawił sierocy; * Umarłych ciała z grobów powstawały, * Widzieć się dały.

10. Zacny Nikodem wraz z Józefem śmiało * Zanieśli prośbę o Jezusa ciało; * Dozwala Piłat, pełnią się bez zwłoki * Boskie wyroki.

11. W wieczornej porze, nie tracąc ni chwili, * Ostrożnie z krzyża Jezusa złożyli; * Matuchna Jego ciało piastowała, * Rzewnie płakała.

12. Wnet prześcieradło usławszy na ziemi, * Uczcili ciało balsamy drogimi, * W świeżo kowanym grobie położyli, * Płacz uczynili.

13. Płaczmy i my też, wierni chrześcijanie, * Dziękując Panu za najdroższe rany; * Iż, by nas zbawić, lejąc krew obficie, * Dał za nas
życie.