SŁAW, JĘZYKU, tajemnicę Ciała i najdroższej Krwi, * Którą, jako łask krynicę, wylał w czasie ziemskich dni. * Ten, co Matkę miał Dziewicę, Król narodów godzien czci.

2. Z Panny czystej narodzony, posłań zbawić ludzki ród, * Gdy po świecie na wsze strony ziarno słowa rzucił w lud, * Wtedy cudem niezgłębionym zamknął swej pielgrzymki trud.

3. W noc ostatnią przy wieczerzy z tymi, których braćmi zwał, + Pełniąc wszystko, jak należy, czego przepis prawny chciał, * Sam Dwunastu się powierzył i za pokarm z rąk swych dał.

4. Słowem więc Wcielono Słowo chleb zamienia w Ciało swe * Wino Krwią jest Chrystusową, darmo wzrok to widzieć chce: * Tylko wiara Bożą mową pewność o tym w serca śle