Chrystus wstąpiwszy ponad wszystkie niebiosa i siedząc na prawicy Bożej zesłał w dniu dzisiejszym obiecanego Ducha Świętego na przybrane dzieci. Dlatego cały okrąg ziemi tonie w nadmiarze radości. (z prefacji o Duchu Świętym)

Gdy wypełniły się dni Pięćdziesiątnicy

Pięćdziesiątego dnia po święcie Paschy obchodzono w Starym Testamencie święto dziękczynne za żniwa (por. lekcja z Soboty Suchych Dni po Zesłaniu Ducha Świętego). Wspominano również ogłoszenie dziesięciu przykazań, które dokonało się na górze Synaj pięćdziesiątego dnia po wyjściu z Egiptu. W tym dniu zstąpił na Apostołów Duch Święty w postaci ognia i wichru.

Duch Pański napełnił okrąg ziemi

Duch Święty jest Trzecią Osobą Trójcy Przenajświętszej, jest równy Ojcu i Synowi i od Nich odwiecznie pochodzi jako Osobowa Miłość. Duch Święty, który jest pierwszą i najwyższą Miłością, jest źródłem wszelkiej miłości w stworzeniach. Duchowi Świętemu przypisujemy doprowadzenie dzieł Bożych do doskonałości, a zwłaszcza uświęcenie dusz.

Dawca życia nadprzyrodzonego

Duch Święty przychodzi do nas albo w sposób nadzwyczajny, przez niezwykłe znaki zewnętrzne, jak to stało się w dzień pięćdziesiątnicy, albo w sposób zwyczajny przez Sakramenty święte. W specjalny sposób Duch Święty działa w sakramentach Chrztu, Bierzmowania i Kapłaństwa, które dają człowiekowi stałe usprawnienia duchowe i wyciskają w duszy niezatarte znamię.

Dary Ducha Świętego

Już na Chrzcie św. dusza otrzymuje dary Ducha Świętego, to jest nadprzyrodzone uzdolnienia do działania pod Jego wpływem. Pismo święte wymienia siedem darów Ducha Świętego. Dar bojaźni przejmuje nas obawą przed grzechem jako obrazą Boga. Dar męstwa dodaje siły do pokonywania trudności w służbie Bożej. Dar pobożności budzi w nas uczucie miłości wobec Boga jako naszego Ojca oraz wobec bliźnich, którzy są dziećmi Ojca niebieskiego. Dar rady wskazuje w trudnościach, jak osiągnąć to, co Bogu najmilsze, a dla nas najkorzystniejsze. Dar umiejętności sprawia, że cenimy dobra wieczne wyżej niż doczesne. Dar rozumu pomaga głębiej zrozumieć prawdy objawione. Dar mądrości daje nam wyczucie wielkości i obecności Boga, który jest Najwyższym Dobrem. Działanie tych darów objawiło się w widoczny sposób w życiu Apostołów po Zesłaniu Ducha Świętego.

Źródło świętości Kościoła

W dzień Zesłania Ducha Świętego Kościół Chrystusowy rozpoczął swoją działalność. Apostołowie umocnieni darami Ducha Świętego odważnie zaczęli głosić dobrą nowinę o Chrystusie Odkupicielu. Duch Święty uczynił ich słowa skutecznymi i doprowadził około trzech tysięcy ludzi do Chrztu świętego. W ten sposób powstała pierwsza gmina. chrześcijańska, która z czasem rozwinęła się w Kościół katolicki, czyli powszechny, ogarniający całą kulę ziemską. Duch Święty jest jakby duszą Kościoła świętego. Mimo wielu ludzkich słabości, a nawet grzechów jego członków, ciągle go ożywia, strzeże przed błędem w wierze i prowadzi drogą światłości.

Najlepszy Pocieszyciel

Św. Paweł na czele owoców Ducha Świętego wylicza «miłość, wesele, pokój». Są to dobra, ku którym wyrywa się każda dusza ludzka. Zapewnia je jednak tylko uległość natchnieniom Ducha Świętego. Apostołowie nawet w chwilach prześladowania «cieszyli się, że mogli cierpieć dla imienia Jezusowego». Kościołowi Chrystusowemu nadal towarzyszy zwycięska radość. W święto Zesłania Ducha Świętego wyraźniej uświadamiamy sobie Jego nieustanną obecność w Kościele i w naszych duszach. Dlatego w to święto «cały okrąg ziemi tonie w nadmiarze radości».

Przepisy obrzędowe

1. Obchód Zesłania Ducha Świętego rozpoczyna się w sobotę poprzedzającą święto i trwa do następnej soboty. Dni oktawy wykluczają wszelkie święta.
2. W środę, piątek i sobotę obchodzi się Suche Dni letnie, które przez ustanowienie oktawy nabrały charakteru świątecznego.