Okres po Zesłaniu Ducha Świętego

_Wszechmogący, wieczny Boże, w Tobie żyjemy, poruszamy się, istniejemy i nie możemy bez dowodów Twej życzliwej miłości
przeżyć ani jednej chwili. Ilekroć więc obchodzimy święta pełne łaski, na wspomnienie Twoich darów i dzieł radością
napełnia się nasze obecne życie. I dlatego, gdy na nowo udziela się nam miniona radość i gdy odczuwamy skutki
otrzymanych łask, nieustannie składamy dzięki Twemu majestatowi przez Chrystusa Pana naszego._ (ze starożytnej prefacji)

### Jedno ciało i jeden duch

Z zakończeniem oktawy Zesłania Ducha Świętego kończy się okres świąteczny. Samo jednak Zesłanie Ducha Świętego trwa
nadal. Nie wrócił On do nieba, lecz pozostaje w Kościele dając mu życie nadprzyrodzone. W ciągu niedziel po Zesłaniu
Ducha Świętego przedmiotem nauczania i modlitwy Kościoła nie są poszczególne tajemnice z życia Zbawiciela lecz związki
łączące chrześcijan z Bogiem i Kościołem.
Chrystus wraz z Kościołem tworzy tajemniczy, lecz rzeczywisty organizm, jedno Ciało, które nazywamy Mistycznym w
odróżnieniu od fizycznego lub moralnego.
W ciele naturalnym zasada jedności tak wiąże jego części że pozbawia je wszelkiej samoistności, natomiast w Ciele
Mistycznym siła jednocząca, chociaż także dośrodkowa, wiąże członki ze sobą w ten sposób, iż każdy z nich stanowi
własną osobę.
Między Ciałem Mistycznym i moralnym istnieje również poważną różnica. W ciele moralnym zasadą jedności jest wspólny
cel oraz zespolenie członków w dążeniu do tego celu, dzięki władzy społecznej. W Ciele Mistycznym oprócz wspólnego
celu i władzy istnieje wewnętrzny pierwiastek jedności przewyższający wszelkie węzły, które łączą ciała fizyczne lub
moralne: jest nim Duch Święty, który napełnia cały Kościół i go jednoczy. Chrystus jest w nas przez Swojego Ducha,
udziela Go nam i działa przez Niego. Wszelkie zatem sprawy dokonane przez Ducha Świętego w duszach są zarazem dziełem
Chrystusa. Uczestnictwo w Duchu Chrystusowym sprawia, że wszelkie dary, cnoty i charyzmaty istniejące w całej pełni w
Głowie, przenikają do wszystkich członków Kościoła i wciąż w nich wzrastają, zależnie od miejsca, jakie zajmują oni w
Mistycznym Ciele Chrystusa. Dzięki nim Kościół staje się jakby dopełnieniem Odkupiciela (Encyklika Piusa XII, _Mystici
Corporis Christi_).

### Każdej niedzieli jest Wielkanoc

Czas po Zesłaniu Ducha Świętego to okres dziękczynnego rozważania i przyswajania owoców Odkupienia. Niedziele tego okresu,
zwłaszcza w pierwszej jego części, są odbiciem Niedzieli Wielkanocnej. Teksty mszalne przypominają podstawową prawdę,
na której opiera się katolickie życie moralne, a mianowicie, że przez Chrzest zostaliśmy zanurzeni w śmierci i
zmartwychwstaniu Chrystusa i mamy umrzeć grzechowi, a żyć dla Boga. Ofiara Eucharystyczna umacnia nasze siły do
chrześcijańskiego życia. W ewangeliach niedzielnych Zbawiciel ukazuje się nam jako nauczyciel, lekarz dusz i
wskrzesiciel zmarłych.

### Kościół pielgrzymujący

Wejście Izraelitów do Ziemi Obiecanej było poprzedzone długą wędrówką po pustyni, w czasie której Pan Bóg cudownie
karmił i poił swój lud oraz udzielał mu pomocy w walce z wrogami.Kilkakrotnie lud wybrany ulegał pokusom i buntował
się przeciw Bogu. Wówczas Pan Bóg zsyłał surowe kary, aby przywieść Izraelitów do opamiętania. Nie cofnął jednak
swojego przyrzeczenia i doprowadził potomków Abrahama do Ziemi Obiecanej.
Wędrówka Izraela po pustyni jest obrazem życia Kościoła, który od Zesłania Ducha Świętego pielgrzymuje do wiecznej
ojczyzny. Przyswojenie owoców ofiary Chrystusa wymaga od poszczególnych katolików osobistego wysiłku, a mianowicie
rozważania Prawa Bożego i walki z pokusami. W tej walce wspiera nas łaska Boża, stale spływająca na Kościół przez
Eucharystię. Stają przed nami również liczne przykłady naszych starszych braci w wierze, którzy stoczyli zwycięski
bój i królują już w niebie, wstawiając się za nami. Są oni świadkami skuteczności Odkupienia i żywym dowodem świętości
Kościoła.

### Przyjdź, Panie Jezu

Trudności i cierpienia, które Kościół napotyka w pełnieniu swojej misji, oraz nasze własne ułomności i grzechy
przypominają nam ciągle, że «rozstać się z tym życiem i być z Chrystusem to daleko lepsze». Budzi się w nas tęsknota
za wiekuistym «Alleluja», za życiem wolnym od grzechu i cierpienia, która wzmaga się w miarę, jak oddalamy się od
wielkich świąt. Myśl o wieczności dominuje w ostatnich tygodniach tego okresu poczynając od 18 niedzieli.

### Czytanie Pisma Świętego

Czerwiec – Księgi Jozuego i Sędziów
Lipiec – Księgi Królewskie
Sierpień – Księgi Przypowieści, Eklezjastesa, Mądrości, Eklezjastyka (Syracydesa)
Wrzesień – Księgi Joba, Tobiasza, Judyty i Estery
Październik – Proroctwa Ezechiela, Daniela
Listopad — Księgi Machabejskie, Apokalipsa św. Jana

### Przepisy obrzędowe

1. Okres po Zesłaniu Ducha Świętego obejmuje od 24 do 28 niedziel. W niektórych latach po niedzieli 23 Odprawia się
Msze z niedziel po Objawieniu, które musiały ustąpić przed nadchodzącą Siedemdziesiątnicą. Mszę przeznaczoną na
niedzielę 24 zawsze odprawia się w ostatnią niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego.
2. Niedziele po Zesłaniu Ducha Świętego ustępują przed świętami 1 klasy.
3. W dni wolne od świąt odprawia się Mszę z ostatniej niedzieli bez _Gloria_ i bez _Credo_, z prefacją zwykłą.
4. W soboty odprawia się Mszę «O Matce Bożej w soboty».