Dwoje w jednym ciele

Bóg stworzył mężczyznę i kobietę na obraz i podobieństwo Swoje. Obydwoje mają tę samą ludzką naturę i mają się wzajemnie uzupełniać. Zostali powołani do przekazywania życia następnym pokoleniom. Nowe życie powinno być owocem wzajemnej miłości małżonków, będącej odblaskiem miłości Boga Stwórcy. Od początku dziejów ludzkości małżeństwo było rzeczą świętą.

Wielka tajemnica w odniesieniu do Chrystusa i Kościoła

Już w Starym Testamencie przymierze Boga z ludem wybranym było porównywane do związku małżeńskiego. Małżeństwo jest również obrazem związku Chrystusa i Kościoła. Chrystus umiłował Kościół jak oblubienicę i umarł zań. Miłość ta jest płodna. Kościół bowiem stał się matką wszystkich odkupionych.
Wzajemne oddanie się Chrystusa i Kościoła jest wzorem prawdziwej miłości małżeńskiej, która polega na wzajemnym poświęceniu. Kobieta składa w ofierze swój wdzięk i potęgę swej miłości; mężczyzna poświęca swoją swobodę i wszystkie wysiłki, aby wybranej zgotować szczęśliwe życie. Do tej ofiary należy dołączyć wszystkie trudy i troski wspólnego życia i wychowania potomstwa. Dlatego jest życzeniem Kościoła, aby zawarcie małżeństwa łączyło się ze Mszą św., w czasie której nowożeńcy połączą swoją ofiarę z ofiarą Chrystusa Pana.

Przeszkody małżeńskie

Aby uchronić małżonków i ich potomstwo od doczesnych i nadprzyrodzonych szkód, Pan Bóg zakazał małżeństwa w pewnych okolicznościach. Z tych samych powodów Kościół ustanowił dalsze przeszkody małżeńskie. Niektóre z nich uniemożliwiają zawarcie ważnego małżeństwa, inne wymagają dyspensy, której Kościół udziela z ważnych przyczyn.

Zawarcie małżeństwa

Znakiem sakramentalnym małżeństwa jest wzajemne oświadczenie oblubieńców, że zawierają związek małżeński, złożone wobec upoważnionego kapłana i dwóch świadków. Szafarzami zatem tego sakramentu są sami nowożeńcy. W nadzwyczajnych wypadkach, a mianowicie w niebezpieczeństwie śmierci albo gdy przewiduje się, że przez okres miesiąca nie będzie można dostać się do upoważnionego kapłana, nowożeńcy wolni od przeszkód mogą zawrzeć sakramentalny związek małżeński wobec dwóch świadków. Mogą się posłużyć słowami przysięgi małżeńskiej zawartymi w obrzędach ślubu.

Łaski sakramentu małżeństwa

Małżonkowie otrzymują pomnożenie łaski uświęcającej oraz stałe prawa do łask uczynkowych potrzebnych w całym życiu małżeńskim do zachowania wzajemnej miłości i wychowania potomstwa. Dobre wypełnienie tych obowiązków jest dla małżonków środkiem wzrostu w miłości Bożej.

OBRZĘDY SAKRAMENTU MAŁŻEŃSTWA

Obrzędy wstępne

Gdy nowożeńcy w otoczeniu świadków i rodziny przyjdą przed ołtarz, kapłan intonuje hymn do Ducha Świętego: O Stworzycielu Duchu, przyjdź. Następnie podchodzi do ołtarza i wygłasza odpowiednie przemówienie, po czym poświęca obrączki śpiewając po łacinie:

Poświęcenie obrączek

℣. Wspomożenie nasze ☩ w imieniu Pana.	℣. Adiutorium rostrum ☩ in nomine Domini.
℟. Który stworzył niebo i ziemię.	℟. Qui fecit caelum et terram.
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.	℣. Domine, exaudi orationem meam.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.	℟. Et clamor meus ad Te veniat.
℣. Pan z wami.	℣. Dominus Vobiscum.
℟. I z duchem twoim.	℟. Et cum spiritu tuo.
Módlmy się.	Oremus.
Stwórco i Zachowawco rodzaju ludzkiego, Dawco łaski Duchowej i sprawco zbawienia wiecznego, prosimy Cię; racz pobłogosławić te obrączki, które błogosławimy w święte imię Twoje. Niech ci, którzy będą je nosić, trwają w twym pokoju, zgadzają się z Twoją wolą, żyją i wzrastają w Twojej miłości i niech się doczekają podeszłego wieku, a poprzez liczne potomstwo niechaj sięgają w daleką przyszłość. Przez Chrystusa Pana naszego.	Creator et conservator generis humani, dator gratiae spiritualis, conditor salutis aeternae; quaesumus, benedicere digneris hos anulos, quos nos in nomine tuo sancto benedicimus: ut qui eos portaverint, in tua pace consistant, in tua voluntate permaneant, et in tuo amore vivant, crescant et senectant atque multipli-centur in longitudinem dierum. Per Christum Dominum nostrum.
℟. Amen.	℟. Amen.

_Ministrant składa tackę z poświęconymi obrączkami na ołtarzu. _

Skrutynium

Narzeczeni podchodzą do kapłana, który pyta ich kolejno (poczynając od pana młodego):

N., Czy chcesz dobrowolnie i bez przymusu pojąć za małżonkę (a) tę (tego) N., którą (którego) tu widzisz?

Zapytany odpowiada:

Chcę.

Kapłan:

Czy chcesz wytrwać w tym związku w dobrej i złej doli, dopóki śmierć was nie rozłączy?

Zapytany odpowiada:

Chcę.

Kapłan:

Czy chcesz przyjąć i wychować po katolicku potomstwo, którym Bóg was obdarzy?

Zapytany odpowiada:

Chcę.

Kapłan:

Bóg Wszechmogący niech wam udzieli Swej łaski, aby to, co będziecie wypowiadali, było zasadą życia w małżeństwie.

Zawarcie małżeństwa

Kapłan mówi:

Podajcie sobie prawe dłonie.

Złączone dłonie nowożeńców kapłan wiąże końcem stuły i mówi:

Aby zawrzeć święty związek małżeński, powtarzajcie za mną słowa przysięgi.

Nowożeńcy powtarzają za kapłanem:

JA N., BIORĘ CIEBIE N. ZA MAŁŻONKĘ(A) I ŚLUBUJĘ CI MIŁOŚĆ, WIERNOŚĆ I UCZCIWOŚĆ MAŁŻEŃSKĄ, ORAZ ŻE CIĘ NIE OPUSZCZĘ AŻ DO ŚMIERCI. TAK MI DOPOMÓŻ, PANIE BOŻE WSZECHMOGĄCY, W TRÓJCY ŚWIĘTEJ JEDYNY I WSZYSCY ŚWIĘCI.

Nałożenie obrączek

Kapłan usuwa stułę i mówi kolejno do nowego małżonka:

N., na znak zawartego małżeństwa nałóż swojej żonie obrączkę i powtarzaj za mną:

Mąż bierze z rąk kapłana obrączkę i nakłada ją żonie, mówiąc:

Żono, przyjmij tę obrączkę, znak wierności małżeńskiej, w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.

Następnie kapłan zwraca się do żony i mówi:

N., na znak zawartego małżeństwa nałóż swojemu mężowi obrączkę i powtarzaj za mną:

Żona bierze z rąk kapłana obrączkę i nakłada ją mężowi, mówiąc:

Mężu, przyjmij tę obrączkę, znak wierności małżeńskiej, w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.

Kapłan kończy życzeniem:

Niech te obrączki będą wam zadatkiem błogosławieństwa niebios i pomocą do osiągnięcia zbawienia wiecznego.

Potwierdzenie małżeństwa

Kapłan mówi:

«Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozłącza» (Mt 19,6). Małżeństwo, któreście między sobą zawarli, ja powagą Kościoła katolickiego potwierdzam i błogosławię w imię Ojca i Syna, ☩ i Ducha Świętego.
℟. Amen.

Wezwanie wiernych do modlitwy

Wszystkich tu obecnych biorę za świadków, aby w razie potrzeby świadczyli o niniejszym małżeństwie, w obliczu Boga zawartym i przez Kościół zatwierdzonym. Módlmy się, bracia, o błogosławieństwo Boże dla nowożeńców, aby wiernie wypełniali to, co ślubowali.

Nowożeńcy klękają, a obecni śpiewają psalm 127

Błogosławionyś, gdy się boisz Pana, * gdy chodzisz Jego drogami!
Bo z pracy rąk swoich będziesz pożywał, * szczęście osiągniesz i dobrze Ci będzie.
Małżonka Twoja jak płodny szczep winny * w zaciszu twojego domu.
Synowie twoi jak oliwne gałązki * dokoła twojego stołu.
Takie błogosławieństwo dla męża, * który się boi Pana!
Niechaj z Syjonu Pan cię błogosławi, * byś widział pomyślność Jeruzalem przez wszystkie dni twego życia.
Abyś oglądał dzieci twych synów: * pokój nad Izraelem!
Chwała Ojcu i Synowi * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.

Po ukończeniu psalmu kapłan śpiewa

℣. Kyrie, elejson.
℟. Chryste elejson. Kyrie, elejson.

Kapłan mówi:

Módlmy się, jak nas nauczył Jezus Chrystus:

Wszyscy odmawiają wspólnie

Ojcze nasz…
℣. Zachowaj sługi Swoje.
℟. Którzy w Tobie, Boże mój, pokładają nadzieję.
℣. Ześlij im, Panie, pomoc z przybytku Swego. ℟. I ze Syjonu racz ich bronić.
℣. Bądź im, o Panie, wieżą obronną.
℟. Przeciw zakusom nieprzyjaciela.
℣. Panie, wysłuchaj modlitwę moją.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Pan z wami.
℟. I z duchem twoim.
Módlmy się Prosimy Cię, Panie, wejrzyj na te sługi Swoje i wspieraj łaskawie związek, który ustanowiłeś dla rozkrzewienia rodzaju ludzkiego. Niech ci, którzy za sprawą Twoją się łączą, przy Twojej pomocy szczęśliwie wytrwają. Przez Chrystusa, Pana naszego. ℟. Amen.

Następuje Msza za nowożeńców. Jeżeli Mszy się nie odprawia a nowo zaślubiona nie jest wdową, kapłan dodaje:

Błogosławieństwo ślubne poza Mszą

Módlmy się.
Wszechmogący, wieczny Boże, który mocą swoją stworzyłeś prarodziców naszych Adama i Ewę oraz złączyłeś ich w świętej wspólnocie: uświęć i pobłogo ☩ sław dusze i ciała tych sług Swoich, oraz połącz ich więzią prawdziwej, nadprzyrodzonej miłości. Przez Chrystusa, Pana naszego.
℟. Amen.

Wyciągnąwszy ręce nad głowami nowożeńców kapłan mówi:

Niech was błogosławi Pan Bóg wszechmogący i błogosławieństwo Jego niech to sprawi, abyście oglądali potomstwo waszych dzieci aż do trzeciego i czwartego pokolenia, i doczekali się pogodnej starości. Przez Chrystusa, Pana naszego.
℟. Amen.

Kapłan czyni znak krzyża:

Błogosławieństwo Boga wszechmogącego, Ojca i Syna, ☩ i Ducha Świętego niech zstąpi na was i pozostanie na zawsze.
℟. Amen.

Następnie kropi obecnych wodą święconą i żegna nowożeńców mówiąc:

Idźcie w pokoju, a Pan niech będzie z wami.