Przez tajemnicę wcielonego Słowa zajaśniał oczom naszej duszy blask Twojej światłości, abyśmy poznając Boga w widzialnej postaci, zostali przezeń porwani do umiłowania rzeczy niewidzialnych (z prefacji o Bożym Narodzeniu).

Słowo stało się Ciałem

Te krótkie słowa św. Jana wyrażają treść obchodzonej tajemnicy. Słowo, druga Osoba Trójcy Przenajświętszej, zrodzone z istoty Ojca, zjednoczyło się z człowieczeństwem, zrodzonym w czasie z ciała Niepokalanej Matki.

Niezwyciężone Słońce

Dzień narodzenia Pana Jezusa w Betlejem nie jest znany. Na obchód tej uroczystości wyznaczono dzień po zimowym przesileniu dnia z nocą. Noc osiągnęła najdłuższe trwanie i obecnie zaczyna się cofać. Wzrastające promieniowanie słońca wypiera ciemności. Ojcowie Kościoła widzieli w tym zjawisku przyrody symbol przyjścia Zbawiciela. Św. Augustyn woła: «Radujmy się, bracia, w tym dniu świętym, nie z powodu słońca widzialnego, lecz z narodzenia niewidzialnego Stwórcy tegoż słońca. Wszystkie Jego dzieła pozostają w doskonałej harmonii: ze wzmagającą się dzienną jasnością przychodzi na świat Zbawiciel, który światłem swej łaski nieustannie odnawia wewnętrznego człowieka».

Przedziwna zmiana

Św. Paweł uczy, że Bóg zesłał swego Syna narodzonego z niewiasty, abyśmy dostąpili przysposobienia synowskiego. Chrystus przyjął naturę ludzką, aby nam dać udział w swoim Bóstwie; podejmuje życie ludzkie, aby nam dać udział w życiu Bożym. Wszyscy, którzy w Niego wierzą i żyją w Jego łasce, są dziećmi Bożymi. Kościół sławi Boga za tę przedziwną zamianę słowami antyfony śpiewanej w dniu oktawy Bożego Narodzenia: «O przedziwna zamiana! Stwórca rodzaju ludzkiego, przyjąwszy ciało i duszę ludzką, raczył narodzić się z Dziewicy i za sprawą Ducha Św. stając się człowiekiem, dał nam udział w swoim Bóstwie».

Dziecię złożone w żłobie

Aby wskazać sposób uleczenia ran, zadanych naturze ludzkiej przez grzech pierworodny, Chrystus wybrał niezwykłe okoliczności swego przyjścia. Uniżył samego siebie i przybrał postać sługi, narodził się z przeczystej Dziewicy, w skrajnym ubóstwie. Z głębokim wzruszeniem rozważamy te okoliczności. Umiejmy naśladować Zbawiciela w pokorze, czystości i ubóstwie.

Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego

Podziwiając uniżenie się Syna Bożego nie zapominajmy, że Dziecię, które urodziło się w Betlejem, jest prawdziwym Bogiem. Przez Chrystusa objawił się ludzkości Bóg. Rozważaniu tej strony tajemnicy Wcielenia poświęcone jest odrębne święto Epifanii, czyli Objawienia Pańskiego, które obchodzimy 6 stycznia. To święto wschodniego pochodzenia stanowi dopełnienie uroczystości Bożego Narodzenia. Liturgiczny okres świąteczny zamyka Wspomnienie Chrztu Pana Jezusa w Jordanie. Bardzo ściśle wiąże się ze świętami Oczyszczenie N. M. P., pamiątka dnia, w którym Matka Boża wniosła nowego Króla do świątyni Starego Testamentu.

Czytanie Pisma Świętego

W okresie świątecznym zaleca się czytanie listu św. Pawła do Rzymian.

Przepisy obrzędowe

1. Oktawa Bożego Narodzenia dopuszcza Msze o Świętych. Wspomina się jednak zawsze oktawę przez dodanie drugiej modlitwy, prefację i odpowiednie zmiany w kanonie.
2. Po 1 stycznia, w dni wolne od świąt, odprawia się Mszę św. z Oktawy Bożego Narodzenia; po Objawienia Pańskim – Mszę z tego święta.
3. W okresie świątecznym nie odprawia się Mszy wotywnych 3 i 4 klasy oraz Mszy za zmarłych 3 i 4 klasy.