☩ A. M. D. G. ☩
v5.12.0
Ośrodkiem drugiej części roku kościelnego jest śmierć i zwycięstwo Chrystusa, nazywane przez chrześcijan przejściem, czyli Paschą Chrystusa. Tego zwycięskiego przejścia przez śmierć dokonał Chrystus dla naszego zbawienia. Wysłużył nam łaskę do pokonania szatana, świata i naszych namiętności oraz udział w życiu Bożym i wejście do chwały wiecznej. Obchód Zmartwychwstania Pańskiego, który jest główną uroczystością roku kościelnego, poprzedza długie, trójstopniowe przygotowanie: Przedpoście, Wielki Post i Okres Męki Pańskiej. Po święcie następuje 50-dniowy Okres świąteczny, który przechodzi w dłuższe dziękczynne przeżywanie otrzymanych darów w Okresie po Zesłaniu Ducha Świętego. Przyswojenie owoców ofiary Chrystusa wymaga naszej współpracy. Mamy razem z Chrystusem walczyć i cierpieć, aby osiągnąć chwałę zmartwychwstania.
Z całego serca błagamy Twój majestat, abyś tak wygubił nasze wewnętrzne wady, jak zniszczyłeś naszego śmiertelnego wroga. Ty, który otaczasz nas opieką, nie pozwól, abyśmy jęczeli w niewoli wewnętrznej. Spraw, abyśmy zawsze unikali zła i miłowali wszystko co sprawiedliwe. (Ze starożytnej prefacji)
Przyczyną, dla której potrzebujemy Odkupienia, są grzechy: grzech pierworodny i wynikające zeń grzechy osobiste. Źródłem zła zalewającego świat jest grzech pierworodny, bunt pierwszego człowieka, który świadomie i dobrowolnie odwrócił się od Boga. Grzech pierworodny pociągnął opłakane skutki dla rodu ludzkiego. «Przez jednego człowieka wszedł grzech na ten świat, a przez grzech śmierć, i tak na wszystkich ludzi śmierć przeszła» (Rz 5:12). Natura ludzka, którą obecnie nosimy, nie jest taka, jaką posiadał Adam przed grzechem. Jest ona zraniona przez grzech pierworodny i obciążona skłonnością do złego. Grzechy sprowadzają na ludzkość rozmaite nieszczęścia doczesne: cierpienia, choroby, wojny i śmierć.
Wszyscy doświadczamy opłakanych skutków grzechu i wszyscy musimy powtarzać za św. Pawłem: Widzę inne prawo w członkach moich, sprzeczne z prawem umysłu mego, poddające mię w niewolę pod prawo grzechu. Nieszczęsny ja człowiek! Któż mię wyzwoli z ciała tej śmierci? Łaska Boża przez Jezusa Chrystusa Pana naszego» (Rz 7:23- 25). Łaska leczy rany zadane naszej naturze przez grzech Adama. W okresie Przedpościa czyta się w brewiarzu opis grzechu pierworodnego, potopu i powołania Abrahama. Patriarchowie to biblijne typy Zbawiciela, który w przeciwieństwie do Adama przyniósł nam łaskę i zbawienie, a podobnie jak Noe uratował nas z potopu zła i podobnie jak Abraham zawarł nowe przymierze między ludzkością i Bogiem. Opuść twój kraj Abrahamowi polecił Bóg opuścić kraj oddany bałwochwalstwu i wyruszyć do Ziemi Obiecanej. Nas wzywa do współpracy z łaską. Mamy opuścić grzeszne przywiązania oraz rozpraszające rozrywki i wytężyć swoje siły duchowe, aby opanować namiętności. Łaska wspiera nasze siły, ale nie uwalnia nas od walki duchowej o wewnętrzną wolność.
Liturgia Przedpościa ukształtowała się za czasów św. Grzegorza Wielkiego (zm. 604) już po ustaleniu się Wielkiego Postu. Stanowi ono rodzaj przedsionka do okresu pokuty. Niedziele Przedpościa nazywają się: Siedemdziesiątnica, Sześćdziesiątnica i Pięćdziesiątnica, gdyż wypadają w siódmym, szóstym i piątym dziesiątku dni przed Wielkanocą. W Polsce powstały inne nazwy tych niedziel: Starozapustna, Mięsopustna i Zapustna, ponieważ dawniej w tym czasie zachowywano łagodniejszy post, odzwyczajając się stopniowo od pewnych pokarmów.
W okresie Przedpościa poleca się czytać Księgę Rodzaju.