Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, abyśmy Ciebie, Panie, w tym czasie uroczyściej stawili, gdy jako nasza Pascha został ofiarowany Chrystus. On bowiem jest prawdziwym Barankiem, który zgładził grzechy świata; On umierając zniweczył naszą śmierć i zmartwychwstając przywrócił nam życie. (z prefacji wielkanocnej)

Zmartwychwstał Pan prawdziwie, alleluja

Wszystkie tajemnice życia ukrytego i publicznego Pana Jezusa były przygotowaniem do Jego ofiary i Zmartwychwstania. Ono jest kulminacyjnym punktem dzieła Odkupienia i fundamentem naszej wiary. Św. Paweł napisał: «Jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, daremne jest przepowiadanie nasze, daremna jest i wiara wasza». Zdanie to można odwrócić. Skoro Chrystus zmartwychwstał, daremne są wszystkie zakusy Jego wrogów, daremne są wszystkie ataki na wiarę. Niedziela Zmartwychwstania jest najstarszym i największym świętem chrześcijaństwa. Obchód świąteczny trwa przez całą oktawę, a przedłużeniem jego jest Okres Wielkanocny kończący się oktawą Zesłania Ducha Świętego. Czterdziestodniowy pobyt Pana Jezusa na ziemi po Jego Zmartwychwstaniu przypomina paschał: wielkanocna świeca płonącą W czasie Mszy i Nieszporów aż do święta Wniebowstąpienia Pańskiego. Wyrazem naszej radości ze zwycięstwa Zbawiciela nad szatanem, grzechem i śmiercią, jest powtarzający się często okrzyk: Alleluja.

Nowe życie

Ludzie wskrzeszani przez Pana Jezusa wracali do życia jakie przedtem prowadzili. Natomiast Chrystus nie wrócił do życia doczesnego, lecz rozpoczął życie nowe, które będzie trwało na wieki. Jest ono zwrócone całkowicie ku Ojcu; «umarłszy grzechowi raz umarł, a powstawszy z martwych żyje dla Boga». Życie Jezusa zmartwychwstałego jest wzorem naszej świętości, naszego życia nadprzyrodzonego, którego treścią jest odwrócenie się od grzechu i dążenie do Boga. Podstawą życia nadprzyrodzonego jest łaska uświęcająca wlana w naszą duszę na Chrzcie świętym. Sakrament ten jest ściśle związany z tajemnicą Zmartwychwstania. Liturgia Okresu Wielkanocnego stale wspomina tę wzajemną zależność i zachęca, abyśmy przez częste i godne przyjmowanie Eucharystii rozwijali w sobie życie Boże, zaszczepione w naszej duszy przez Chrzest święty.

Będziecie mi świadkami

Zadaniem Apostołów było świadczyć o dziele Jezusa Chrystusa, a zwłaszcza o Jego Zmartwychwstaniu. Umocnieni w wierze obcowaniem ze zmartwychwstałym Chrystusem, znosili zwycięsko prześladowania i śmierć, pieczętując swoje świadectwo własną krwią. W ich ślady poszli Męczennicy. W Okresie Wielkanocnym w święta Apostołów i Męczenników Kościół używa specjalnych formularzy mszalnych i brewiarzowych, które podkreślają ich łączność z Chrystusem w Jego męce i chwale. Obowiązek składania świadectwa Chrystusowi zmartwychwstałemu spoczywa na wszystkich pokoleniach chrześcijan, a więc także i na nas.

Czytanie Pisma Świętego

W Oktawie Zmartwychwstania – List św. Pawła do Hebrajczyków, w następnych tygodniach Okresu Wielkanocnego – Dzieje Apostolskie i Listy Apostołów: Piotra, Jana, Jakuba i Judy Tadeusza.

Przepisy obrzędowe

1. Okres Wielkanocny rozpoczyna się oktawą Wielkanocną, a kończy się oktawą Zesłania Ducha Świętego. Na każdy dzień tych oktaw jest przewidziany specjalny formularz Mszy św. Nie ustępują one żadnym świętom i wykluczają wszelkie wspomnienia.
2. Niedziela Biała jest uprzywilejowana i nie ustępuje żadnym świętom. Inne niedziele Okresu Wielkanocnego ustępują świętom 1 klasy.
3. Jeżeli w tygodniu Okresu Wielkanocnego powtarza się Mszę z niedzieli, odmawia się w niej hymn Gloria in excelsis Deo.
4. W Okresie Wielkanocnym we wszystkich Mszach dodaje się do antyfony na wejście dwa Alleluja, a do antyfony na ofiarowanie i na Komunię jedno Alleluja.
5. Od soboty Białej aż do końca. Okresu Wielkanocnego zamiast graduału odmawia się dwa wiersze z czterema Alleluja.
6. Przy pokropieniu wodą święconą śpiewa się antyfonę Vidi aquam, wysławiającą skutki Chrztu świętego.
7. Zamiast modlitwy Anioł Pański odmawia się stojąco antyfonę – Królowo nieba, wesel się.